قبل از ایجاد یک اختلال اضطرابی، فرد رویداد یا موقعیتی را تجربه می کند که به طور مکرر واکنش های اضطرابی او را تحریک می کند. در نتیجه، درک اینکه چه چیزی باعث اضطراب می شود یک جنبه ضروری از آگاهی و درمان سلامت روان است. اختلالات اضطرابی ممکن است توسط موارد زیر ایجاد شوند:

• شرایط ناتوان کننده سلامتی: نگرانی در مورد سلامت جسمانی فرد می تواند اضطراب را تحریک کند، به ویژه در مورد بیماری های مزمن یا لاعلاج، اختلالات اضطرابی بروز می کنند.
• واکنش به مصرف برخی داروها: گاهی اوقات شروع یک داروی جدید یا نگرانی در مورد اثرات داروی تجویزی فعلی می تواند باعث اضطراب شود. این موضوع بر روی توانایی آنها برای آرام کردن خود یا افکارشان تأثیر می گذارد.
• مصرف کافئین: کافئین ممکن است افرادی را که به این ماده حساس هستند بیش از حد تحریک کند و باعث اضطراب شود.
• ساعات خواب نامنظم و محرومیت از خواب: یک برنامه منظم خواب کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که ذهن و بدن ما قادر به التیام و تجدید قوا است. زمانی که الگوی خواب ما به هم می خورد یا شروع به کم خوابی می کنیم، به اضطراب و تحریک پذیری ما اضافه می شود.
• کمبود کالری: وقتی بدن دچار کمبود کالری است، وضعیت عاطفی فرد می‌تواند تشدید شود و اضطراب را به یک عارضه جانبی تبدیل کند.
• مشکلات مالی: استرس مالی به عنوان مهمترین نگرانی برای انسان ها رتبه بندی می شود و می تواند محرک اضطراب باشد.
• تعارض بین فردی: مواردی مانند درگیری با یک دوست، یکی از اعضای خانواده، شریک زندگی یا همکار می‌تواند چالش‌های سلامت روانی قابل توجهی را برای هر کسی ایجاد کند. به خصوص اگر تعارض بین فردی بر زندگی خانوادگی، شغل یا توانایی آنها برای استقلال مالی تأثیر بگذارد.
• تغییر در شرایط زندگی: تغییر از هر نوعی ممکن است محرک اضطراب باشد. این تغییرات می توانند شامل طلاق، ازدواج، بچه دار شدن، ثبت نام یا ترک دانشگاه، مرگ یکی از عزیزان، ابتلا به یک بیماری لاعلاج یا نقل مکان باشد.
• آرزوهای شخصی: گاهی اوقات استرس می تواند چیز خوبی باشد و ما را به سمت افراد، شغل ها، دستاوردها و لحظات ویژه ای که آرزو می کنیم سوق دهد. اما فشار بیش از حد بر روی خود برای رسیدن به یک هدف شخصی می تواند اضطراب بی مورد ایجاد کند.