درباره مشاوره روانشناسی باورهای اشتباهی وجود دارد که افراد را از مراجعه ی به موقع نزد مشاور و پیشگیری از بزرگ شدن مشکلات باز می دارد. در اینجا چهار مورد از رایج ترین این باورها را بررسی می کنیم:

مشاوره روانشناسی بی فایده است.

بسیاری از افراد به اشتباه تصور می‌کنند که فقط افرادی با بیماری‌های جدی باید به روانشناس مراجعه کنند یا اینکه مراجعه به روانشناس تنها یکی از تفریحات افراد ثروتمند است که برای گوش کردن به حرف‌هایشان پول می‌دهند و در نهایت تغییری در زندگی‌شان رخ نمی‌دهد.

این باور غلط عمومی باعث می‌شود که اگر کسی به روانشناس مراجعه کند و نتیجه مطلوبی نگیرد، این عدم رضایت را به کل روانشناسان و فرایند روان‌درمانی تعمیم دهد. اما واقعیت این است که تحقیقات مختلف نشان داده‌اند مشاوره روانشناسی موثر است. میزان اثربخشی آن در بسیاری از اختلالات روانی (به جز اختلالات شدید روانی مانند اسکیزوفرنی) به اندازه مصرف دارو و بعضاً بیشتر از آن است. اثرات مصرف دارو معمولاً موقتی و تا زمان مصرف دارو است، اما مهارت‌هایی که روانشناس به شما آموزش می‌دهد یا تغییراتی که در اثر روان‌درمانی در شما ایجاد می‌شود، طولانی‌مدت هستند.

من به روانشناس نیاز ندارم، خودم می‌توانم مشکلم را حل کنم.

 گاهی اوقات ممکن است مشکلات مزمن شوند و اگر به موقع برای درمان آنها اقدام نکنیم، به مرور زمان پیچیده ‌تر و سخت ‌تر می‌شوند و درمان آنها دشوارتر می‌شود. علاوه بر این، مراجعه به روانشناس می‌تواند کمک کند تا مشکلاتی که به تنهایی قابل حل هستند، در زمان کوتاه‌ تری حل شوند.

روانشناس فقط برای دیوانه‌ها و افراد با مشکلات جدی است؛ مشکل من خیلی جدی نیست.

این باور شایع‌ترین باوری است که در جامعه رواج دارد: “مگر من دیوانه‌ام که به روانشناس مراجعه کنم؟” اما کار روانشناس عمدتاً بر روی اختلالاتی مانند افسردگی، اضطراب، وسواس، ترس، مشکلات جنسی وغیره است و نه مشکلات روان پریشی. بیش از ۲۰ درصد از جامعه (بیش از ۱۶ میلیون نفر) با این مشکلات مواجه هستند که با مشاوره روانشناسی حل می شوند.

وقتی اولین بار به روانشناس مراجعه کردی، باید تا آخر عمر ادامه بدهی!

روان‌درمانی یک فرایند هدفمند و با زمان‌بندی مشخص است. معمولاً طول مدت مراجعه به روانشناس برای اکثر اختلالات و بیشتر افراد کمتر از ۲۰ جلسه است و فقط در شرایط و اختلالات خاص ممکن است بیش از ۲۰ جلسه طول بکشد.